Over muren, mensen, en het verschil tussen toen en nu – of toch niet?
Soms kies je een tijd omdat hij iets zegt.
En soms omdat hij iets verzwijgt.
Toen ik begon aan dit boek, had ik niet meteen een jaartal.
Wel een gevoel.
Een landschap. Een ruïne. Een vermoeden dat daar ooit iets leefde wat nu vergeten is.
Later kwam de keuze: het verhaal speelt zich af halverwege de 13e eeuw.
Niet uit historisch plichtsbesef.
Maar omdat die periode kraakt.
Er is nog geen drukkunst. Geen reformatie. Geen wetenschap zoals wij die kennen.
Wel schrift. Wel macht. Wel mensen die geloven dat hun wereld vastligt —
maar ondertussen iets anders voelen branden.
En dat is waar mijn personages leven.
Tussen orde en onrust.
Tussen de regels en dat wat zich daartussen beweegt.
Het is een tijd waarin stilte zwaar woog. En toch: overal werd geschreven, gefluisterd, gerommeld onder de oppervlakte.
Ik koos voor halverwege de 13e eeuw
omdat het een tijd is waarin dingen verschuiven,
zonder dat iemand daar nog woorden voor had.
En omdat verschuivingen zonder woorden
soms het meeste zeggen.
Als schrijver kun je kiezen voor spektakel.
Of voor een knik in de tijd.
Ik koos voor dat laatste.
En ik denk dat je het zult voelen — ook al ken je de geschiedenis niet.
🔜 Volgende keer schrijf ik over hoe het was om middeleeuwse sporen te zoeken op papier – en wat dat doet met je blik op nu.
📬 Wil je niets missen? Volg boekfunding.nl of schrijf je in voor mijn nieuwsbrief.
