Het idee dat selfpublishers de “losers” zijn van het schrijversgilde is een achterhaalde en ongefundeerde opvatting. In feite is het tegenovergestelde waar: zelfpublicatie is een groeiende trend die steeds meer schrijvers in staat stelt om hun werk te delen met de wereld en hun passie te volgen.
Afgewezen bij een uitgever en dus uitgeven in eigen beheer?
Traditioneel gezien moesten schrijvers zich wenden tot traditionele uitgevers om hun boeken te publiceren. Dit proces was echter vaak frustrerend en uitdagend, aangezien veel uitgevers zeer selectief zijn over welke manuscripten ze accepteren en welke schrijvers ze onder contract willen nemen. Dit betekende dat veel getalenteerde schrijvers werden afgewezen of nooit de kans kregen om hun werk aan een breed publiek te presenteren.
In de afgelopen jaren is echter de zelfpublicatie-industrie gegroeid, waardoor schrijvers de kans krijgen om hun werk te publiceren zonder tussenkomst van een uitgever. Dit betekent dat schrijvers meer controle hebben over het publicatieproces en dat ze hun boeken op hun eigen voorwaarden kunnen presenteren. Ze kunnen hun eigen redacteurs, ontwerpers en marketeers inhuren, en hebben volledige zeggenschap over de verkoop en marketing van hun boeken.
Geen garantie voor succes
Natuurlijk kan het zelfpublicatieproces uitdagend zijn en er zijn geen garanties voor succes. Er zijn veel zelfgepubliceerde boeken die niet goed verkopen en die geen critici of recensenten weten te imponeren. Maar dit is niet anders dan bij traditionele uitgevers, waar ook veel boeken die niet aanslaan op de markt worden gebracht.
Het feit dat zelfpublicatie een groeiende trend is, geeft aan dat steeds meer schrijvers ervoor kiezen om deze route te volgen. Dit betekent dat er meer keuze is voor lezers en dat getalenteerde schrijvers meer kansen krijgen om hun werk aan de wereld te presenteren. Bovendien hebben schrijvers die zelfpublicatie omarmen, de kans om hun eigen merk op te bouwen en een publiek op te bouwen dat zich rechtstreeks tot hen wendt voor hun volgende boek.
In feite zijn zelfgepubliceerde schrijvers vaak ondernemers die bereid zijn om de uitdagingen van het publicatieproces aan te gaan en de beloning van succes te verdienen. Ze nemen controle over hun eigen creatieve visie en zijn in staat om hun werk te presenteren op een manier die voor hen het meest zinvol is. Dit is verre van een “loser” mentaliteit, maar eerder een van empowerment en onafhankelijkheid.
Nadelen bij publiceren in eigen beheer
Wat wel zo is is dat uitgevers doorgaans wél een neus hebben voor wat aan zal slaan in de markt en wat niet. Je kunt goed gebruik maken van hun jarenlange kennis en ervaring.
Als je je boek in eigen beheer uitgeeft moet je zelf de route vinden, dat is anders als je de hulp van de uitgever hebt die de rompslomp eromheen voor je regelt. Wat wij regelmatig tegenkomen zijn boeken die in eigen beheer zijn uitgegeven en die barsten van de taalfouten. Of het is weer het zoveelste boek over een bepaald thema dat is uitgekauwd. En natuurlijk wil iedereen er een eigen sausje overheen doen, maar er valt ook iets voor te zeggen om een uitgever te zoeken die helemaal bij jou en jouw manier van schrijven past.
Concluderend kunnen we zeggen dat zelfpublicatie geen teken is van falen, maar eerder een teken van moed en onafhankelijkheid. Het biedt schrijvers de kans om hun werk te presenteren op hun eigen voorwaarden en om een publiek te bereiken dat hen rechtstreeks volgt. Het is verder een persoonlijke keuze of je voor een uitgever kiest of niet. Er zitten aan beide keuzes voordelen en nadelen. Het is aan jou om daar een bewuste keuze in te maken.
In plaats van te worden beschouwd als de “losers” van het schrijversgilde, moeten zelfgepubliceerde schrijvers worden gevierd voor hun ondernemerschap en voor de waardevolle bijdrage die zij leveren.
