https://youtu.be/JwkIWGA5q6c
Nog 0 dagen te gaan.
102%
€ 8.017,00 opgehaald
€ 7.888,00 doel

‘Het had zomaar anders kunnen aflopen’

Door: Brian van Leeuwen

Het had zomaar anders kunnen aflopen is het verhaal van een jongen die zichzelf compleet kwijtraakte in feesten, drank, drugs, relaties, werk, vrienden en vriendinnen. Ik leefde een leven waarin ik vanbinnen doodongelukkig was, maar naar de buitenkant liet ik dat allesbehalve zien. Ik leefde een dubbelleven. Gelukkig was ik een meester in mij goed voordoen naar de buitenwereld. Ik denk dat de gemiddelde mens gewoon zou denken dat ik hartstikke blij en gelukkig was. Dat masker was ideaal. Dat masker was toen ook nodig. Anders had ik nooit gestaan waar ik nu sta. In mijn hele systeem voel ik dat ik dit mocht meemaken. Dit is mijn ervaring. Dit is mijn reis. En nu is het tijd voor de andere kant van het medaille. Van angst naar liefde. Dat is de reis die ik heb gemaakt. Naar alle antwoorden in mezelf vinden in plaats van het altijd maar zoeken in de buitenwereld. Naar binnen gericht. Mezelf compleet durven aankijken en gaan staan voor wie ik echt ben. Los van wat anderen daarvan vinden. Het is een reis van het ontdekken wat zelfliefde is, wat integriteit is, van wat een magie er eigenlijk bestaat in het leven. Met dit verhaal is het tijd om het masker compleet af te doen. En dat is spannend, want dat betekent dat ik mijzelf compleet bloot ga geven. Ook voor familie, vrienden en anderen die dichtbij staan. Dat betekent kwetsbaar opstellen en durven zijn. Met vertrouwen dat dit bijdraagt aan mijn eigen helingsproces en dat ik jou en vele anderen er mee mag inspireren. Een bron van inspiratie dat het ook anders kan. En hoe erg je ook in de shit zit, dat er altijd een uitweg is. Ik zal jullie meenemen in mijn verhaal van ultieme transformatie. Dat betekent dat ik je ook meeneem in de meest donkere delen van mijn leven.

Dit is een verhaal dat de eerste achtentwintig jaar van mijn leven samenvat. Een verhaal dat heeft geleid naar een leven vol liefde en vertrouwen. Een nieuw leven vol humor, verbinding en waar ik er helemaal klaar voor ben. Klaar om te leven. Klaar om te spelen. Klaar om mijn pad te bewandelen. Klaar om mijn zielenmissie in zijn totaliteit te belichamen. Klaar om alles aan te gaan wat er op mijn pad komt. Leuk of minder leuk. Ik geloof nu dat alles gebeurt met een reden. Zo ook de lessen die ikzelf nog mag leren. In het tweede deel: de transformatiereis van Het had zo maar anders kunnen aflopen geef ik je de 21 geheimen voor een transformerend, vrij en authentiek leven, zodat ook jij je mooiste authentieke ik kan creëren.

In dit boek is een groot aantal personen betrokken die in mijn reis, in dit proces, een belangrijke rol hebben gespeeld. Denk aan vrienden en ex-vriendinnen. Ik heb besloten om deze personen anoniem te houden. Alle namen in het boek zijn daarom pseudoniemen op die van mijn ouders en belangrijke personen in het NU na. Het voelt niet goed om personen uit mijn verleden bij hun oorspronkelijke naam te gaan benoemen. Vanuit respect, bescherming en liefde is deze keuze gemaakt. Mocht één van deze personen mijn boek lezen. Weet dan dat ik je dankbaar ben. Dankbaar voor de lessen die ik heb mogen leren, want zonder jou had ik hier nu niet gezeten, schrijvend aan dit boek.

Ik wens je een prachtige reis toe en een magisch transformatieproces wanneer je bij deel twee van het had zomaar anders kunnen aflopen aankomt. Deel twee kan je via een QR-code scannen. Dat geeft je direct toegang tot het E-book.

Voor alle donateurs die doneren boven de 20 euro: jij krijgt het pakket ‘energetisch opschonen in vijf stappen’ thuis gestuurd.

Synopsis
Biografie
Updates
Reacties

Synopsis

 

Fuck. Daar lig ik weer. Waar ben ik? Wat is er nu weer gebeurd? Ik word wakker op de bank en ik kijk op de klok. Het is tien over zeven in de ochtend op zondag. Ik ben in mijn eigen huis. Hardstyle komt nog steeds uit de speakers. Het huis ruikt naar drank, rook en zweet. De tafel ligt vol met flesjes, ik zie nog wat restjes cocaïne liggen en naast mij op de bank ligt een zakje met ketamine. Dat nog voor de helft vol is. Mijn eerste reactie na het uit coma komen is om gelijk bij te pakken, maar eerst kijk ik om mij heen. Wie is er nog? Ik zie dat Ties, met zijn broertje Rens, nog Call of Duty aan het spelen is. Alsof het heel normaal is dat ik naast hen out lig op de bank. Ik krabbel wat overeind en vraag hoelang ik ben weggeweest? Waar is iedereen? Zijn die andere gasten er nog? Terwijl ik omhoogkom zie ik dat er nog iemand in de tuin aan het roken is. Oke check. Niet iedereen is dus al weg. Mooi. Dat betekent dat het feestje nog niet voorbij is. Maar damn… Wat is er gebeurd? “Volgens mij heb je weer te veel GHB genomen” hoor ik Ties zeggen. Je werd op een gegeven moment vet wazig. Je ging op de bank liggen en je was zo weg. Hoelaat was dat dan hoor ik mijzelf nog zeggen. Zo’n twee uur geleden geeft Ties aan. De meeste zijn ook rond vijf uur naar huis gegaan. Alleen Kaj staat nog in de tuin te roken.

Met mijn handen in het haar vraag ik mijzelf af hoe dit nu weer heeft kunnen gebeuren. Het is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Het blijft mij overkomen. Telkens weer. Maar ach wat maakt het ook uit. Wat heb ik te verliezen? Morgen weer een nieuwe dag en het is nog vroeg. Na enige twijfel pak ik toch maar het zakje ketamine. Ik neem nog een flinke snuif, ik loop naar buiten en ik steek een sigaret op. Roken doe ik toch alleen op feestjes dus dat kan nu nog wel. Ook zit mijn lichaam vol van de stress dus een beetje ketamine en een sigaret kan ik nu wel gebruiken. Morgen zal ik wel weer te horen krijgen wat ik allemaal heb uitgespookt. Voor mijzelf is het een zwart gat. Het enige mooie aan uit gaan is dat je niet meer weet wat je zelf hebt gedaan. Gelukkig maar. Anders had ik mijzelf helemaal de ogen uit mijn kop geschaamd. Ergens heb ik ook het gevoel dat iedereen helemaal klaar met mij is. Ikzelf zou er namelijk ook niet goed van worden als dit telkens weer gebeurt. Nu was het gelukkig thuis, maar ook dat is weleens anders geweest.

Terwijl ik buiten sta met Kaj begint hij te lachen en hij weet ook wel weer hoelaat het is. Ik mag Kaj wel. Lieve gast en staat altijd klaar voor je. Als hij niet hoeft te werken dan is hij ook altijd in voor een feestje. “Ga je weer lekker Brian”, hoor ik hem nog in mijn hoofd zeggen. Het begint inmiddels alweer wat licht te worden zie ik, als ik naar de lucht kijk. Als ik niet zo naar de klote was geweest, dan had ik gezworen dat het een prachtige morgen was geweest. Maar nu kan ik alleen maar denken dat ik een loser ben en dat ik dit weer zo heb kunnen laten gebeuren. Ik voel mij wat ongemakkelijk nu ik buiten sta met Kaj en ik pak mijn telefoon. Puur om even wat afleiding te zoeken en de ongemakkelijke gevoelens niet aan te hoeven gaan. Gelukkig! Geen berichtjes van mensen die er deze avond bij waren. Hoef ik dat in ieder geval nu ook niet aan te gaan. Ik begin mij weer wat beter te voelen nu ik buiten sta met Kaj. Fijn even wat frisse lucht. In hoeverre je het beter kan noemen als je vol zit met drugs, net terug bent uit een GHB-coma om vervolgens gewoon weer verder te gaan. Ik voel mij in ieder geval beter dan tien minuten geleden. Slapen wil ik in ieder geval nog niet. Dat heb ik net twee uur gedaan. Ik weet namelijk hoe ik mij morgen, inmiddels is het eigenlijk al morgen, mijzelf ga voelen. Weer super ellendig. Helemaal leeggezogen. Ik zal wel weer een aantal dagen nodig hebben om bij te komen. Ik weet dat ik maandag weer moet werken, maar boeiend. Ik ben toch eigen baas. Er is niemand die mij controleert. Als ik zou willen kan ik tot zondagavond doorgaan en maandag zien we dan wel weer. Inmiddels herken ik dit patroon.

Een interne discussie die het vluchtende deel in mij vaak wint. Ik ben immers al alles kwijtgeraakt wat mij lief is en daarom heb ik ook niks meer te verliezen. Tenminste… Dat dacht ik. Het werd nog wat erger. Ik mocht nog wat dieper zakken, voordat ik mijn nieuwe leven mocht betreden.

Biografie

Brian van Leeuwen

Als kind zit ik vast in patronen van afwijzing, manipulatie en ruziemaken. Ik voelde mij nooit thuis op aarde en het was echt moeilijk voor mij om te verbinden met andere mensen. Ik merkte al snel op dat mijn grenzen verdwenen wanneer ik drank of drugs gebruikte. Dan was ik ineens de sociale, enthousiaste en gekke Brian. Dit zorgde ervoor dat ik blind werd voor de pijnlijke waarheid in mij. En dat wilde ik het liefst alleen maar verdoven, want pijn voelen? Mooi niet. Ik moet goed zijn, altijd vrolijk en het liefst ook continu presteren. Dat wordt er verwacht van mij.

Met als gevolg zo een tien jaar lang een leven vol drank, drugs, ruzies en manipulatie. Totdat ik in 2019 een wake-up call kreeg. Ik had zelf niet eens door dat ik mijzelf helemaal kapotmaakte. Nouja… Ik wist het wel ergens, maar het willen zien, mooi niet. En het willen aankijken? Dat al zeker niet. Ik had geen idee hoe. Mijn manier was verdoven.

Alles veranderden toen ik mijzelf onder invloed van GHB bijna de vangrail in reed. Ik zocht hulp bij diverse instanties, dat deed ik voor het bijna-ongeluk al. Ook was ik veel bezig met persoonlijke ontwikkeling, maar het lukte mij maar niet om bij de kern te komen. Alle hulp van psychologen en de psychiatrie was heel goed bedoeld, maar het haalde mijn pijn niet weg. Het deed er hooguit een pleister op.

Ik gleed steeds verder weg de donkere diepte in. Vooral na het GHB-incident. Vanaf dat moment was er alleen nog maar angst. Af en toe had ik een heldere periode en dook ik weer volledig de kant van Persoonlijke Ontwikkeling in, maar dat ging altijd weer vrij snel naar dagen achter elkaar drugs gebruiken. Kortom: ik zat vast en ik wist mij geen uitweg te vinden.

Totdat ik eind 2019 een boodschap van Michael Pilarczyk online oppikte. Ik hoorde over Terra Nova Center in Zuid-Frankrijk, een plek waar je jezelf kan transformeren. Ik wist niet waarom ik daar naartoe werd aangetrokken, maar iets in me zei dat ik moest gaan. Ik zat toen op mijn diepst.

Bij Terra Nova voelde ik mij meteen veilig. Na een transformatie retraite begin 2020, kreeg ik in de zomer van 2020 de kans om op Terra Nova te gaan wonen en werken. Hier lukte het mij om bij de kern te komen. Ik kreeg onder andere inzichten in waarom ik mij altijd zo afgewezen en alleen heb gevoeld. Uiteindelijk blijf ik voor 15 maanden op Terra Nova wonen en werk ik als begeleider van een aantal retraites en Personal Assistant van Robert Bridgeman.

Inmiddels woon ik weer in Nederland. Daar heb ik mijn eigen coaching praktijk. Ik voelde dat het tijd werd om eindelijk echt op mijn eigen benen te gaan staan. Ik begeleid retraites, (online) workshops, breathwork en andere ceremonies. Ik laat mij leiden door het Universum en de magie daarin sprankelen.

En nu… Nu is het tijd voor mijn eerste eigen boek “Het had zomaar anders kunnen aflopen”.

 

Updates

Deze auteur heeft nog geen updates geplaatst.

Reacties

Nog geen reacties

Meld je aan voor de Boekfunding update

Wij sturen 2 keer per maand een update met nieuwtjes en vermaak.
Elke drie maanden verloten wij een boekenpakket met 5 boeken onder de nieuwe leden.

Voornaam

E-mailadres


Ik ontvang 2 keer per maand de updates van boekfunding, waarvan ik me op ieder moment kan afmelden
Ik heb het privacy reglement hier gelezen